Familie Faase

Er zijn best wat leuke berichten te melden. Waar zullen we mee gaan beginnen. De cardioloog dan maar…

Op vrijdag 5 juni was het weer tijd voor de jaarlijkse keuring in het Sophia. Da’s eigenlijk altijd een feestje voor Cas, want we gaan dan ook altijd naar opa en oma. We hebben eerst Stan bij opa en oma gebracht, koffie gedronken en daarna zijn we op weg gegaan. De standaard onderzoeken, zoals hartfilm, saturatie en spierballen meten, verliepen prima. Saturatie was 96, bloeddruk was prima in orde en de hartfilm zag er ook netjes uit. De cardioloog wilde toch ook graag een echo, dus moesten we even wachten. Een echo maken duurt ‘lang’, in de ogen van een 5-jarige dan. Hij moest ook even op zijn zij liggen en da’s moeilijk voor een nieuwsgierig aapje. Het zag er van binnen allemaal super uit. De klep tussen de linkerkamer en linkerboezem sloot mooi aan, de knijpfunctie van de linkerkamer was prima, de longslagader zag er goed uit en ook de grote aderen die ze op zijn longslagader hebben aangesloten, zagen er mooi uit. Cas heeft ook nog even mee mogen kijken. Hij was behoorlijk onder de indruk van het feit dat hij zijn eigen lijf aan de binnenkant had gezien.
Kortom, een blije papa en mama, een blije cardioloog en een nog blijere Cas. Hij had namelijk een prangende vraag voor de dokter en ja hoor… hij mag op voetbal. Gelukkig was de cardioloog het met papa en mama eens dat Cas wel eerst zijn zwemdiploma’s moest halen. Over een jaar gaan we weer terug.
Ook op het zwemgebied heeft Cas vooruitgang geboekt. Liep hij de laatste keer nog te mokken dat hij nog een pakje aan moest… de extra zwemlessen hebben hun vruchten afgeworpen. Hij mag zonder pak zwemmen, welliswaar nog wel met kurkjes, maar het gaat de goede kant uit.
Ook op school gaat het best goed. Cas heeft zijn tweede rapport gehad en dat zag er goed uit. Hij was met zijn motoriek en zijn tekenvaardigheid vooruit gegaan. Zijn spreekvaardigheid en het auditieve gebeuren scoren ondergemiddeld. Nu staat hij al een maand of wat op de wachtlijst voor de logopediste, maar daar zit nog effe geen schot in die wachtlijst. Tijdens het 10-minuten gesprek hebben we besloten dat Cas een screening krijgt van het VTO omdat er toch wat dingen zijn waar de juffen en ook wij onze vraagtekens bij zetten. Laten we maar even afwachten wat daar uit komt, maar ik heb me vorige week knap verdrietig gevoeld hierover. Nu gaat het op lichamelijk gebied super, krijgen we dit weer.

Met Manneke Stan gaat het helemaal goed. Hij is een echte straatmadelief, scheurt heel de tuin rond op zijn fiesie en is wild van de zandbak. Ook op de peuterspeelzaal gaat het goed. Hij begint steeds beter te kletsen en zinnen te maken. Vanavond had hij zichzelf als piraat verkleed…

Piraat Stan

Warm eten doet hij praktisch nog steeds niet, maar hij eet gewoon zijn fruit en zijn bammetjes. Daarbij ziet hij eruit als Hollands Welvaren, dus ik maak me er niet zoveel zorgen over.

Met papa en mama gaat het eigenlijk ook prima. Met Pinksteren zijn we met zijn tweetjes in Parijs geweest. Opa en oma waren in Middelburg, dus dat liep op rolletjes. In Parijs was het heerlijk. We hebben veel gewandeld, winkels gekeken op de Champs Elysées, lekker wijn gedronken en heerlijk gegeten. Het was heerlijk om weer eens alleen maar Benno en Nicole te zijn en niet alleen maar papa en mama. Maar het gekke is, dan heb je tijd voor elkaar… en je mist je kids enorm. Sjucht… dat zal wel altijd zo blijven denk ik.

Hieronder volgt nog een leuke foto van onze oudste die met opa en oma in Madurodam geweest is in april. De andere foto’s staan gewoon in de mapjes.

Gelukkig knellen die klompjes niet...

Groetjes,

Nicole & Co.